India part 1

Namaste, beste volgers!

Wow, alweer bijna 1,5 maand ben ik nu in India en wat gaat de tijd toch snel! Een poosje geleden schreef ik over mijn reis door Sri Lanka, en ondertussen ben ik al weer een geruime tijd door India aan het reizen met een, jawel.. auto! Na meer dan een half jaar per bus, mini-bus, taxi, gedeelde taxi, scooter & trein gereisd te hebben, vaker wel dan niet op elkaar gepakt met veel te veel lokale bevolking dan geschikt voor het betreffende voertuig, was het tijd om het over een andere boeg te gooien. Zoals enkele van jullie nog wel zullen herinneren was het al langer mijn plan om met een auto een flinke reis te maken, en het is natuurlijk een fantastische manier om veel van een land te zien, op normaal moeilijk te bereizen plekken te komen en uiteraard om te ontsnappen aan het hete, overvolle en oncomfortabele openbaar vervoer in India.

Op 27 januari landen Sibylle en in Kochin, in de zuidelijke staat Kerala in India. We delen een taxi naar Fort Koching met twee andere reizigers die net geland zijn. Fort Kochin is het oudste deel van de stad en je vindt hier nog veel gebouwen uit de koloniale tijd (Nederlander, Portugezen, Britten). Het is vergeleken met de rest van Kochin een oase van rust. We hebben besloten om de eerste dagen in Fort Kochin te blijven en vanuit daar rustig na te denken over het vervolg van de reis. Een van de eerste besluiten die we nemen is om te proberen een auto te huren of te kopen. Een auto huren is uiteraard niet zo moeilijk, maar gezien het feit dat we hem een aantal maanden willen huren is dit financieel gezien niet de meest interessante optie. Daarnaast is het gevoel van het reizen in een gehuurde auto heel anders dan het gevoel van het reizen in een eigen auto. Het nadeel van het kopen van een eigen auto, is dat je deze niet op je eigen naam kan registeren. De auto moet worden geregistreerd op naam van een lokaal persoon en dit moet uiteraard ook iemand zijn die te vertrouwen valt. Een van de personen waarmee we in gesprek waren over het huren van een auto, Joby, was bereid om de auto op zijn naam te registeren en ons te helpen met het kopen van een auto. Als hij achteraf had geweten hoeveel tijd het hem zou kosten om dit te realiseren had hij het waarschijnlijk niet gedaan, maar na eenmaal de toezegging te hebben gedaan heeft hij ons met een maximale inspanning van zijn kant zich aan zijn woord gehouden (terwijl hij ook nog een goedlopend restaurant moest runnen). De eerste paar nachten verblijven we nog in een kamer midden in het historische deel van Fort Kochin, maar nu duidelijk is dat we een auto gaan kopen en nog wel een aantal nachten zullen moeten blijven om dit te realiseren zoeken we een goedkopere kamer een stukje verderop. De daaropvolgende periode is zeker niet de meest geweldige, als we het moeizame proces starten van het zoeken naar een goede wagen. Kochin is een stad met een aantal miljoen inwoners, en is zoals de meeste steden in India veel te snel gegroeid. De weg en de rest van de infrastructuur is totaal niet geschikt voor de hoeveelheid verkeer die er overheen wil. Er wordt hard gewerkt aan een nieuwe mono-rail die de stad wat moet gaan ontlasten, maar momenteel zorgen de werkzaamheden alleen voor meer ellende. Daarnaast liggen de verschillende auto-dealers en particuliere autobezitters die hun auto's willen verkopen natuurlijk niet allemaal bij elkaar in de buurt, waardoor het bekijken van verschillende auto's een tijdrovend en intensief karwei is. Dit alles gecombineerd met een temperatuur die zelfs in de 'winter' al oploopt tot zo'n 35 graden en het constante moeten verplaatsen door een bomvolle, stinkende en luidruchtige stad.... jullie kunnen je voorstellen dat we ons al snel hebben afgevraagd waar we in hemelsnaam aan zijn begonnen. Maar goed, wie A zegt moet ook B (en naar later blijkt ook C & D & E) zeggen. Na een paar dagen vinden we dan eindelijk een auto die in goede staat verkeerd, en die we geschikt achten voor onze reis. Een Mitsubishi Lancer uit 1999 met een 2 liter diesel moter, hagel nieuwe banden en een spoiler. Ik heb uit betrouwbare bron vernomen dat het hebben van een spoiler essentieel is voor een geslaagd avontuur door India ;-) . De auto, in het bezit van een particulier, stond daarnaast te koop voor een zacht prijsje, dus de deuk in de financiën viel ook mee. De dag erop samen met Joby de auto gekocht en het is nu alleen nog een kwestie van 'even' het papierwerk te regelen. Aangezien het net weekend is, zijn alle kantoren gesloten en zullen we moeten wachten tot de nieuwe week. Het is wel al toegestaan om in de auto te rijden, dus in overleg met Joby verlaten we de volgende ochtend met de backpacks in de achterbak de stad. Ondertussen ook nog even mijn rijbewijs met een aanvraagformulier voor een internationaal rijbewijs per DHL naar mijn broer in Nederland gestuurd. Zonder internationaal rijbewijs ben je in India namelijk niet verzekerd. Bij deze nogmaals 1000x thanks voor mijn allerliefste broeder die voor de zoveelste keer mijn klusjes in Nederland moest opknappen. Ik hoop dat ik de dienst ooit nog terug kan bewijzen – alhoewel ik denk dat hij niet zo dom zou zijn om zonder internationaal rijbewijs een lange reis te gaan maken ;-).

Na ruim 1,5 week in Kochin geweest te zijn, zijn we dan eindelijk onderweg met onze wagen! We hebben in de Lonely Planet gelezen over een mooi natuurgebied genaamd Wayanad in het noorden van de staat Kerala en we kijken er enorm naar uit om even uit de drukte te ontsnappen. De reis van ongeveer 300 kilometer verloopt maar moeizaam en het is erg wennen om met de auto door het drukke verkeer van India te maneuvreren. Al snel leren we dat de kortste weg zeker niet de snelste is en staan we lang vast in drukke stadjes/dorpjes waar al het verkeer kris-kras door elkaar gaat (voetgangers, scooters, motorfietsen, auto's, fietsers, bussen, vrachtwagens, koeien en nog veel meer andere dieren die zich aan het verplaatsen zijn). Op de tussenliggende stukken is veel trager verkeer zoals vrachtwagens en riksja's (tuk tuk's) en het inhalen hiervan is soms lastig. Als je niet snel genoeg bent is het ongeduldige verkeer achter je jou alweer aan het inhalen. Daarnaast rijden ze natuurlijk aan de linkerkant van de weg, dus ook dat is wennen. Maar goed, we doen het rustig aan en als de avond valt zoeken we een hotelletje in een klein stadje, niet al te ver van onze eindbestemming in het Wayanad district. Het is een rustig stadje aan de voet van een berg massief dat we de volgende dag moeten oversteken. 's Avonds bestellen we met handen en voeten een paar curries en komen tot de conclusie dat dit de beste (en meest goedkope) maaltijd is die we tot nu toe gehad hebben. Het eten in India is helemaal geweldig, maar in Fort Kochin was het kennelijk een beetje aangepast aan de smaak van de gemiddelde toerist. Aangezien ze in dit restaurantje nooit toeristen zien is dit hier uiteraard niet het geval, gelukkig. Het eten in lokale restaurantjes en het proeven van de lokale specialiteiten is iets wat we de komende maanden nog veel zullen gaan doen. Het is geweldig om alle verschillende curies te proberen, gecombineerd met rijst maar nog beter een van de vele verschillende soorten brood uit de Indiase keuken. De volgende dag reizen we door naar het Varnam Homestay, gelegen langs een kleine vallei met rijstvelden, bananenplanten en tientallen andere soorten gewassen. Een oase van rust in een prachtige en natuurlijke omgeving. Bijna alle producten (rijst, groeten, fruit, koffie, etc.) die ze hier gebruiken zijn uit de eigen aangrenzende plantage. De maaltijden, koffie, thee & water zijn inbegrepen in de prijs, dus de komende dagen hoeven we verder niets te doen dan lekker te genieten van de omgeving en wachten tot onze vriend Joby het papierwerk geregeld heeft. We maken een paar prachtige wandelingen door de omgeving, waaronder het beklimmen van een berg (met een gids) in het Nagarhole National Park. In de directe omgeving van het homestay is het ook prachtig lopen, en passeer je kleine dorpjes waar nog op een hele traditionele manier geleefd wordt en loop je door de plantages van de locals. Je komt hier al een hele verscheidenheid van wild tegen zoals gigantische eekhoorns, vogels en we hebben zelfs een wilde olifant gezien, waarvan de laatste hier overigens voor grote problemen zorgen, aangezien ze de gewassen van de boeren opeten en ze in sommige gevallen locale bevolking vertrapt hebben. Het gebied herbergt ook verschillende wilde tijgers, waarvan 1 tijdens ons verblijf de nationale voorpagina's haalt, als de restanten van een local worden gevonden die te ver in het bos was gelopen. De bevolking leeft in constante strijd met de wilde dieren en de overheid die deze dieren wil beschermen, waarbij heel duidelijk de tegenstrijdige belangen blijken van deze partijen. Het aantal tijgers en olifanten is hier de laatste tientallen jaren flink toegenomen, waaruit je kan concluderen dat het beschermen van deze kwetsbare groep dieren goed geslaagd is. Echter is het aantal incidenten met de locale bevolking ook enorm toegenomen. Het is blijkbaar lastig om een goede balans hier tussen te vinden, maar het is pijnlijk om te moeten constateren dat het beschermen van de wilde dieren ten koste moet gaan van de locale en op traditionele manier levende bevolking.

Na een paar dagen in Wayanad zijn we onderweg in onze mooi bolide, op de weg terug van een stadje in de buurt naar ons homestay, als ineens de motor afslaat en de auto uitvalt. We zijn de hele dag op pad geweest met Joby, die oorspronkelijk uit dit gebied komt en in zijn eigen dorp het eigendomsbewijs van de auto op zijn naam moest zetten. De auto aan de kant van de weg geparkeerd en de motorkap opengemaakt. Bij het openen van de motorkap komt er een dikke blauwe rook van motor en blaast in mijn gezicht. Hoewel ik niet zo veel verstand van auto's heb, is dit meestal niet zo'n goed signaal. Toevalliger passeert 20 seconden later een politieauto met daarin de politiechef, en stoppen ze om te kijken wat er aan de hand is. We leggen uit dat we in Kochin een auto gekocht hebben en dat we hiermee een reis aan het maken zijn, en dat we net zijn stilgevallen. De politie-agenten hebben in ieder geval de grootste lol met ons, en doen hun uiterste best om ons gerust te stellen en te helpen. Al snel blijkt dat de aanvoerslang van de radiator gesprongen is, en dat de motor oververhit is geraakt. Het is duidelijk dat we niet verder kunnen rijden en de politiechef regelt dat een lokale garage onze wagen komt ophalen zodat de schade opgemaakt kan worden en gekeken kan worden of deze valt te repareren. De politiechef verzekert ons dat de garage ook het onderhoud van het wagenpark van de locale politie verzorgt, en dat onze auto niet in betere handen zou kunnen zijn. Vervolgens worden we in de auto van de politie afgezet bij ons homestay, waarvan de here des huizes overigens ook voor de politie werkt, wat zeker in ons voordeel was. Na nog een aantal foto's en het uitwisselen van telefoonnummers gaan ze weer verder. De dag erop samen met de chauffeur van het homestay naar de garage gereden. Hier kregen we te horen dat de motor behoorlijk beschadigd is geraakt, maar dat met het vervangen van de zuiger-ringen en een revisie van de cilinder en cilinderkap de motor er weer even tegenaan moet kunnen. Het geld wat ze hier voor vragen valt gelukkig erg mee, en ook hier waarschijnlijk weer veel geluk dat we bij een zeer gerespecteerde garage waren en dat de politiechef zich er persoonlijk mee bemoeide om te zorgen dat we goed geholpen werden. Besloten om de auto te laten repareren, wat helaas wel betekende dat we nog een aantal dagen langer in het Varnam homestay moesten doorbrengen, mede omdat ondertussen ook het weekend weer voor de deur stond, er verschillende onderdelen van de motor uit Kochin gehaald moesten worden. Gelukkig dat we zo'n fijne plek hadden waar we deze dagen konden doorbrengen, anders was het een stuk minder prettig geweest. We waren ondertussen kind aan huis en de eigenaresse vroeg op een gegeven moment zelfs of ik de telefoon wilde opnemen toen ze een middag niet aanwezig kon zijn. De mensen die hier het homestay runnen zijn echt fantastische lieve en vriendelijke mensen en wat dat betreft hadden we het echt niet beter kunnen treffen.

Joby is ondertussen weer terug gereisd naar Fort Kochin om hier het laatste papierwerk te regelen (het overzetten van de verzekering van de auto). Ook dit duurde weer een aantal dagen, maar net als onze auto weer gerepareerd is, is ook het papierwerk van de auto helemaal op orde. Joby heeft het met de buschauffeur richting ons gestuurd, zodat we niet helemaal terug hoefden te reizen naar Kochin om deze op te halen. Met onze auto weer in perfecte conditie en het papierwerk op orde kan de rest van ons grote avontuur dan eindelijk beginnen! Zoals jullie kunnen lezen was het een hele onderneming om alles geregeld te krijgen en ik heb af en toe zeker wel even getwijfeld aan mijn beslissing om een auto te kopen. Maar, ik heb besloten om niet te twijfelen en er vol voor te blijven gaan. Het is op vrijdag 20 februari, na bijna 2 weken (!) in Wayanad geweest te zijn, dat we richting het noord-oosten vertrekken. We pakken de weg die dwars door het national park loopt en zien onderweg tientallen apen en herten. Het is de officieuze start van een reis die ons dwars door India zal brengen. De komende maanden zullen we langzaam van het noorden naar het zuiden trekken, om uiteindelijk in de Himalaya's of Kashmir te eindigen. Op ons pad liggen duizenden tempels en oude fords, prachtige natuurgebieden, uitgestrekte woestijnen en zoutvlakten. Honderden verschillende gerechten en evenveel verschillende bevolkingen met hun eigen rituelen en festivals. De kleuren en geuren hier in India zijn intens. Zo ook de armoede en soms de overweldigende drukte en hectiek van het leven hier. We zijn nu alweer een paar weken met de auto op weg en ik kan melden dat het tot nu toe ontzettend goed bevalt. Het reizen met de auto is uitdagend, maar geeft een maximale hoeveelheid aan vrijheid. In mijn volgende blogpost (ik beloof dat deze niet al te lang op zich zal laten wachten) zal ik schrijven wat we in de eerste weken van onze verdere reis hebben meegemaakt!